Donderdag 25 augustus

Jules heeft ons getipt dat er donderdags een leuke markt is in het even verderop gelegen plaatsje South Molton. Wie zijn wij om goed advies in de wind te slaan, South Molton is de eerste bestemming in onze route vandaag.

Jules heeft gelijk, het is een heel 'lieve' markt waar de lokale bevolking haar producten aan de man kan brengen. Dat gaat van verse groenten en bloemen via handwerkjes en kunst naar 'olle pröttel'. Laat ik nu net bij die afdeling een leuke Eddy Stobart miniatuur vinden.

We vermoeden dat de man achter het kraampje het huis is uitgestuurd door zijn vrouw met de opdracht; ga jij maar mooi op die markt je ouwe zooi verkopen, dan spreek je ook nog eens iemand (en ben ik een dagje van je af). En spreken kan hij.

Na de markt verkennen we het plaatsje South Molton zelf nog wat. De eeuwenoude kerken in dit soort plaatsen zijn vaste prik bij ons, net als de bijbehorende kerkhoven.

Volgende bestemming is het vissersdorpje Clovelly dat je, als we de reisgidsen moeten geloven, niet over mag slaan.

Op weg daar naartoe komen we eerst langs de All Saints church en Clovelly Court Gardens, die met neat, carefully tended gardens and beautifully restored Victorian greenhouses within its old walls zo treffend worden omschreven.

Dan door naar het dorpje Clovelly zelf.

Eigenlijk hadden bij ons de alarmbellen al af moeten gaan bij deze zin; Het is zo geliefd dat je er tegenwoordig entree voor moet betalen. Massa toerisme dus. En toch gaan we langs de kassa. 'Nu we er toch zijn...'

Het is zeer zeker schilderachtig allemaal, maar voor ons toch te toeristisch. De cobbled stone straten zijn kei-stijl en we lopen daar ook nog eens tussen jengelende jeugd wiens idee dit ook niet was.

We kunnen er niet echt van genieten en zijn eigenlijk wel blij als we de smalle, steile straatjes uit zijn en beneden aan het water staan (waar we inderdaad zien dat het eb is).

Daar is namelijk een mogelijkheid je met een Land Rover weer naar boven te laten brengen. Het is immers vakantie en dit soort dingen moet je gewoon niet overdrijven. Naar beneden was al een opgaaf, naar boven lopen is masochisme.

Samen met nog een paar kreupelen en gemakzuchtigen hobbelen we, achterin de Land Rover, weer naar boven. Ook stoer. Soort van.

Het vinkje been there, done that kan gezet worden, maar achteraf gezien de tijd en het geld niet waard (voor ons).

Laten wij maar weer een verlaten strandje opzoeken. In Bideford kun je in de buurt van de vuurtoren mooi wandelen.

De auto geparkeerd zien we een blokhut achtig iets met picknicktafels. Horen we de cream tea roepen? Van ons hoeft het allemaal niet zo chique.

Gaan we daarna de kust bekijken.

Voor de laatste etappe van vandaag zakken we nog iets verder af, naar Hartland Quay.

Daarbij passeren we onderweg ook nog een paar grafstenen die we nog niet hebben gelezen.

En hoe, anders dan met Fish & Chips aan zee, kun je zo'n dag eindigen?

< < <

^^^

> > >